พี่ๆน้องๆ
เพราะมีเหตุจำเป็นตามภาระงานประจำ เลยต้องกลับก่อนเมื่อวันพุธ ไม่ได้อยู่ร่วมงานบายศรีและดูงานวันสุดท้าย เสียดายมากที่ไม่ได้อยู่ตลอด และอยากรู้ว่าน้องๆรู้สึกอย่างไรกันบ้างเมื่อตอนลาจากกันในการอบรม วปอ. ครั้งนี้
ระหว่างขับรถกลับมาคนเดียว มีเวลาคิดอะไรต่ออะไรหลายอย่าง นอกจากกังวลใจเรื่องการแยกส่วนงานกายภาพบำบัดจากงานเวชศาสตร์ฟื้นฟู ที่ได้ทราบเรื่องจากพี่นุ้ยและเบียร์ คิดว่าไม่ว่าจะเบื่อแค่ไหน แต่เราคงต้องทนสู้กันอีกมาก กว่าจะเป็นอิสระทางวิชาชีพและการบริหาร แล้วก็คิดถึงงานในโรงพยาบาลชุมชนของพวกเราด้วย
จริงๆงานของพวกเราน่าจะเป็นสิ่งที่ชัดเจนที่สุดในขณะนี้ที่แสดงว่า นักกายภาพบำบัดเป็นส่วนสำคัญที่จะดูแลสุขภาวะของคนไทย เราทำงานได้อย่างเป็นอิสระ และร่วมมือได้กับทุกหน่วยทุกคน แต่อาจเป็นเพราะงานของเรายังไม่ชัด นึกถึงคำของหลายคนที่ถามกันว่า ตัวแบบ(model)ของนักกายภาพบำบัดในหน่วยปฐมภูมิควรเป็นอย่างไร เข้าใจว่า ทุกคนคงมีคำตอบในใจ อธิบายเป็นคำพูดได้บ้างไม่ได้บ้าง น้องหลายแห่งยังโดดเดี่ยวและมองหาจุดยืนของตัวเอง หลายคนคิดว่าพบแล้วและยืนยันจะพิสูจน์ตัวเองต่อไป สิ่งเหล่านี้คงเป็นหน้าที่ของพี่ๆทีมวิจัยที่จะไปรวบรวม สังเกต พูดคุย และนำมาสรุปเป็นภาพร่างให้พวกเราได้ดูและวิพากษ์กันอีกครั้งเร็วๆนี้
ที่ต้องทวงให้น้องๆตอบมาคือ ชื่อกลุ่มที่จะปักบนเสื้อ ยังไม่ได้ตกลงกันใช่ไหมจ๊ะ เอาเป็นว่าเสนอกันมาหลายๆคำแล้วลงคะแนนเสียงก็แล้วกันนะ บอกเร็วหน่อยในเดือนมกรานี้ จะได้ทำทัน และนำไปมอบให้ตอนอบรมครั้งหน้า
อีกเรื่องคือ หัวข้อเรื่องอบรมวิชาการที่จะจัดต่อไป ไม่เป็นหัวข้อใหญ่ๆก็ได้ บอกแนวคิดว่า อยากเรียนรู้หรือแลกเปลี่ยนเรื่องอะไรกันบ้าง หากหาได้จะได้จัดให้นะ
พี่น้องจะเมล์บอกทุกคนว่าจะเข้ามาตั้งกระทู้บทความในบล็อกนี้ได้อย่างไร อยากให้ตั้งเพื่อคุยกันเองด้วยจ้ะ โดยเฉพาะเรื่องที่น่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนหลายๆคน อ้อ อีกอย่างคืออยากให้น้องๆ post รูปที่ไปอบรมให้ได้ดูกันทั่วๆด้วยจ้ะ
แล้วคุยกันอีกนะจ๊ะ
พี่น้อง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น